بررسی حساسیت فیزیکی کرانه ساحلی استان هرمزگان بر اساس شاخص حساسیت زیست محیطی (ESI)

پژوهش کنونی به‌منظور ارزیابی حساسیت فیزیکی کرانه ساحلی استان هرمزگان با استفاده از روش شاخص حساسیت زیست‌محیطی (ESI) مرکز ملی مطالعات اقیانوسی و اتمسفر ایالات متحده آمریکا (NOAA) صورت گرفت. تعیین مناطق حساس ساحلی بر اساس شاخص حساسیت زیست‌محیطی از جمله روش‌های ضروری در حفاظت مناطق حساس سواحل در برابر آلودگی نفتی محسوب می‌شوند. طی پژوهش حاضر اطلاعات و نقشه‌های خصوصیات زمین‌شناسی، فرم اراضی، تیپ و واحد‌های اراضی، شرایط هیدرودینامیکی (جزر و مد و انرژی امواج)، توپوگرافی، تالاب‌ها و پوشش گیاهی و همچنین اطلاعات حاصله از بازدیدهای میدانی منطقه ساحلی استان هرمزگان تهیه گردید. همچنین با توجه به مدل‌های ارایه شده توسط NOAA و با کمک ابزار جانبی طرح تعیین اولویت زیستگاه (HPP) در محیط سامانه‌ی اطلاعات مکانی (GIS)، ارزیابی حساسیت فیزیکی سواحل انجام شد. نتایج حاصل از پژوهش کنونی نشان داد که 10 طبقه اصلی و 24 طبقه فرعی در طول 1040 کیلومتر از سواحل استان وجود دارد. در بین طبقات تفکیک شده، طبقه D 10 با 13/28% و دارای بوته و مانگروها بیشترین وسعت پهنه منطقه ساحلی را به خود اختصاص داده است. سپس طبقه A3 با جنس سواحل ماسه‌ای دانه ریز تا متوسط با 7/9% و طبقه A1 با 26/8 با پوشش سواحل صخره‌ای در معرض امواج بیشترین غالبیت را در طبقات تفکیک شده نشان دادند. با توجه به نتایج حاصل از پژوهش کنونی می‌توان چنین گفت که سواحل استان هرمزگان در صورت وقوع بحران و آلودگی نفتی، حساسیت بالایی داشته و به مدیریت بهینه سواحل در این استان نیاز است.